"Acının hayatımıza girmemesi mümkün değildir. Belki, zaman zaman, fiziksel acının çehresini keşfetmediğimiz olur, ama hayatımızın hiç olmazsa bazı zamanlarında, sonsuz başkalaşımıyla ruh acısı bize yabancı kalmayacaktır. Ruh acısının, onun oluşumunun tek biçimli bir yanı yoktur. Her birimiz onu kendi duygusal ve varoluşsal yansımalarımızla, zaman zaman karanlık ve kaskatı, zaman zaman da hayata ve umuda açık, kendimize has yalnızlık deneyimimizle yaşarız.
"Beden acısı geçince bellekte bir iz bırakmaz; oysa ki ruh acısı, derin ise silinmez: Beklenmedik ve öngörülmez olayların izinden yeniden doğabilir."
"Ruh acısında, ıstırapta, ruh hallerimizde, karanlık gecelerimizde olup bitenlerde, zaman zaman kanayan yaraların açılması pahasına bir anlam bulmamızı sağlayacak açık ya da hiç olmazsa aralık alanlar vardır. Ancak bu her zaman mümkün değildir, işte o zaman yapacak tek şey bir şekilde dayanmaktır … "
Eugeino Borgna' bu anlatımıyla ruhsal acı ve hayat arasındaki ilişkiyi, bizlerin bu ilişkiye nasıl bakarsak ferahlayabileceğimizi ortaya koyuyor. Umut sözcükleri ile sessizlik sözcüklerinin bir düşünüme sebep olmasını arzuladığını da yazıyor.
Bazen bir söz Eugenio'nun betimlediği gibi kendi sıkışmışlığımızda açık alanlar yaratabiliyor. Aynı şekilde sessizlik de. Ötekiyle birlikte yaşanan sessizlik ve insanın kendi sessizliği, insana yeni yollar ve yolaklar yaratıyor. O zaman ruhsal acı dinginleşiyor ve insan başka yerlere akabiliyor ...
Müjgan Pekçetin
Klinik Psikolog
Comments